Back to the Big Apple

I’m back! Dacht ik bij mezelf toen ik NYC even verder zag liggen vanuit het vliegtuig. Ook al voelde ik me nog niet helemaal beter. Het aanzicht van de stad deed dat vervelende gevoel een beetje vervagen. Central Park lag er vanuit de lucht mooi bij. De vlucht zelf was wat minder. Een uur vertraging op Detroit en dan ook nog eens een tijd stilgestaan zonder airco in het vliegtuig. Daar scoorde Delta toch geen punten mee. Ook na de landing duurde het een tijd met taxiën.

Dag 1: Aankomst in New York

Eenmaal in de taxi was het dat al weer vergeten en na een uur rijden in de drukte door Queens zag ik daar het uitzicht waar ik 2 jaar op heb gewacht. Manhattan was in zicht. Alle bekende gebouwen die er boven uit staken verwelkomde ik weer met een glimlach.

Eenmaal in het hotel heb ik snel wat andere kleding en schoeisel aangedaan. Ik had afgsproken met studievrienden die uit Cleveland, Ohio waren gekomen. Onze eerste bestemming. Grand Central Station en Rockefeller Center.

Voor het diner heb ik het bij een lichte soep gehouden (a 12 euro). We wilde zonsondergang zien vanaf The Top of the Rock. Genietend van het uitzicht van Central Park, the Empire State Building, Chrysler Building, Times Square en ga zo maar door.

Na enkele uurtjes vertoefd te hebben op de 76e verdieping was het tijd om er toch maar een eind aan te breien. Mijn hotel ligt in Soho op de grens van China Town en Tribeca. Tribeca en Soho zijn wijken waar veel cafe’s en hippe clubs zijn. Een lekker drankje in een cafe was dus een mooie afsluiter van de dag die zo bewogen was begonnen.

Dag 2: USS Intrepid en M&M’s

Een doel van mij dit 2e bezoek aan NYC was de USS Intrepid. Een vliegdekschip wat als museum dient. Het schip ligt bij pier 86. Het museum wordt compleet gemaakt met vliegtuigen op en het schip, een Concorde op de pier en de USS Growler. Een onderzeeboot die maar enkele jaren dienst heeft gedaan.

Eenmaal aangekomen bij de metrohalte, besloten om toch eerst naar Times Square te lopen. Gewoon om er ook overdag geweest te zijn.

Genietend van de wederom indrukwekkende display van reclame, verkeer en mensen. Een bezoek aan de M&M’s store moest natuurlijk gebeuren. M&M’s in alle soorten en kleuren. Wat een merchandise. De VS is toch maar een gek land.

Na de gekte van Times Square was het toch zo ver. De USS Intrepid (266 m) is een vliegdekschip van schappelijke afmetingen als je het vergelijk mijn de grotere nieuwere vliegdekschepen zoals de USS Ronald Reagan (333 m). Het schip heeft dienst gedaan in de 2e Wereld Oorlog, Korea en Vietnam oorlog. Sinds 1974 is het schip officieel uit dienst genomen.

Op de Intrepid zijn verschillende propellervliegtuigen, helikopters en straaljagers te bewonderen zoals een F16, F14, Blackbird, aantal MIG’s, Huey, Cobra’s en een E1 Tracer. De Concorde is een exemplaar van British Airways. Je kunt er doorheen lopen, maar niets aanraken. De cockpit is ook zichtbaar, maar achter glas.

De USS Growler is een onderzeeboot die maar 9 jaar dienst heeft gedaan in de jaren 50 en 60. Het bezit 2 raketopslagplaatsen voor nucleair geladen raketten. Dit schip is ook via een vaste 1 richting te bewonderen. De gangen zijn natuurlijk zeer nauw en de besturingboarden ingewikkeld. Veel knoppen en schuiven maakte het volgens mij een moeilijke baan om zo een schip te besturen.

Na dit leuke bezoek wilde we naar Ground Zero gaan om de ontwikkelingen daar te bekijken. De laatste keer dat ik er was, was het nog een vrij platte bedoeling met wat beginnende constructie werkzaamheden. Dat is nu wel anders. Het begin van een nieuw gebouw komt al zichtbaar boven te hekken. Dat zal niet lang meer duren voordat ze echt de hoogte in gaan. Die dag is verder rustig verlopen met wat winkelen in Century 21, heerlijk eten in Tribeca met andere studievrienden en een biertje in Hardrock Cafe op Times Square.

Dag 3: Ellis Island

Vandaag was het de dag voor de immigranten van New York een eeuw geleden. Italianen, Polen, Ieren, Nederlanders en nog zoveel meer andere Europese, maar ook Afrikaanse immigranten maken de boottocht naar een nieuw leven. Dat is wat in de meeste gevallen dan ook voor elkaar werd gebracht. Helaas niet altijd bleek na ons bezoek op Ellis Island.

Voordat we naar Ellis Island voerde met de veerpond, maakte we een rondje langs Lady Liberty. Zonder een afspraak kom je niet in het grote beeld. Meer dan alleen maar een rondje op het eiland en een winkel bezoeken, zit er dan ook niet in.

Om de 20 minuten vaart er een veer tussen Manhattan, Liberty Island en Ellis Island. Ellis Island heeft meer te bieden. Een museum en wat ook erg indrukwekkend is, zijn de naamplaten van vermoedelijk alle immigranten die daar ooit voorbij zijn gekomen. Helaas was mijn naam of wat er aan verwand is niet geregistreerd. Binnen de gebouwen werd zichtbaar dat het immigreren geen gemakkelijke aangelegenheid was. Zo zijn er de “Stairs of Seperation”. Zodra je de rechtertrap op moest, werd je weer geexporteerd, middenpad mocht direct door naar de gevangenis en links dan zat je goed. Het musuem heeft ook vele foto’s van personen en hele families. Het verteld verhalen van Europeanen van begin 1900 die vaderland achter lieten en waarvan vele nu de basis vormen van het hedendaagse Amerikaanse leven.

De zon scheen behoorlijk en na dit bezoek was het dan ook tijd om te shoppen. Natuurlijk in het bekende warenhuis Macy’s. Om naar de metro te lopen, hebben we een kleine omweg genomen om nog even te kijken in Wallstreet. In de avond hebben we ons laatste avondmaal gegeten op pier 17 nabij de Brooklyn Bridge bij een gezellig Cubaans restaurant.

Dag 4: Alweer tot ziens NYC

Vandaag was de laatste dag in NYC voordat we weer terug naar huis zouden vliegen. Nog even de laatste inkopen gedaan voor de mensen thuis. Om vervolgens nog op de valreep een heerlijke lunch te eten bij een kleine bakkerij cafe (http://www.lepainquotidien.com/).

Dan was het zo ver om de spullen te pakken en richting het vliegveld te gaan. De groep uit Cleveland had Newark – Amsterdam op het ticket. Ik vloog via JFK. Het Solita Soho hotel waar ik verbleef, had voor mij de towncab geregeld. Eenmaal in de auto, liet ik Manhattan achter mij om op zeker weer binnen enkele jaren terug te komen.

Mijn Chinese chauffeur had de Chinese radio op staan die het WK2010 aan het waren verslaan. Toen ik er over begon, kon de chauffeur er niet meer over op houden om er over te praten. Eenmaal op het vliegveld, verliep het verder eigenlijk gesmeerd en kwam ik de volgende ochtend aan in Amsterdam.