Het is dan eindelijk zo ver. We gaan weer de oceaan over met bestemming Hato airport. In 1998 was ik hier al eens geweest. Nu 17 jaar later zal er wel heel veel zijn veranderd. We gaan het meemaken.

Aankomst Curaçao – Bon Bini Korsou

Eerlijk is eerlijk. De nieuwe Dreamliner heeft voordelen. De beenruimte is goed, de stoelen zitten prima en is de luchtvochtigheid beter en dat is te merken aan minder droge ogen. De vlucht duurde ongeveer 9 uur een 45 minuten. Bij aankomst in onze bungalow was de eerste indruk meteen al goed. Aangezien het al ver in de avond was, hebben we een paar drankjes gedronken en daarna onze luikjes gesloten.

De volgende dag hebben we ons zelf getrakteerd op een ontbijt en direct maakte we kennis met onze huisvogels die verre van verwilderd zijn en praktisch het eten van je bord kijken. Natuurlijk is het schattig, maar niet iedereen is er van gecharmeerd. Vervolgens hebben we boodschappen gehaald bij AH en met guldens betaald. De Nederlander wordt nog steeds op zijn wenken bediend.

Het enige wat niet-Nederlands was, was de temperatuur. Aangezien we uit een land komen waar de temperatuur rond de 10 graden reikte, hebben we de tweede dag gebruikt om te acclimatiseren. We maakte meteen al kennis met een zon overgoten Jan Thielbaai. In de avond hebben we prima gegeten bij ‘De Kleine wereld’ aan het Spaanse water. De ophaaldienst van het restaurant is ideaal.

Willemstad

Na een prima nacht zonder muggen of iets dergelijks maakte we ons klaar voor een dagje Willemstad. Met gratis bustickets werden we vanaf de ingang van het resort opgehaald om vervolgens midden in Punda te worden afgezet. Eenmaal in Punda liepen we door de ronde markt en langs de markt waar Venezuelanen met bootjes iedere dag de overtocht maken om het waar, bestaand uit voornamelijk fruit, te verkopen.

Met een verfrissende fruitpunch zagen we de pondjesbrug sluiten. De brug was open, omdat een olietanker net de haven had verlaten. Het sluiten van de brug was aanleiding om direct de overtocht te maken naar Otrobanda.

Sinds de laatste keer dat ik hier was, stonden er casino’s en was de buurt niet geheel veilig. Dat is nu wel anders. Een mooi Brionplein en het uitzicht op Punda. We brachten een bezoek aan Kura Hulanda. Een museum over de slavernij, Afrika en de diverse geloofsovertuigingen. Met name het verhaal van de slavenhandel van onze voorvaders was indrukwekkend, maar ook zeker gruwelijk.

We vervolgde onze weg terug naar Punda om te lunchen op het Wilhelminaplein. Dit plein is versierd met de grote letters die samen ‘Dushi’ en ‘Curaçao’ maken. Vervolgens zijn we richting het waterfort gelopen. In mijn beleving zat het vol met restaurantjes, maar helaas is een deel leeg en oogt het niet zoals in mijn herinnering. Verder zijn we de winkelstraat afgelopen om vervolgens met de bus terug te keren om de avond af te sluiten bij Zanzibar.

Relaxen en Klein Curaçao

Op dag 4 hebben we vooral de zon aanbeden en vakantie gevierd op standje 1, de relax stand. We hebben de avond genoten van een prima barbecue om vervolgens vroeg naar bed te gaan. De volgende dag werden we om half 7 opgehaald om naar klein Curaçao te varen.

Zoals gezegd was het vroeg dag en werden we opgehaald met een limo dat ons naar het Spaanse water bracht alwaar de ‘Mermaid’ klaar stond om de haven te verlaten. Hoewel er 150 mensen mee kunnen, was de boot vandaag half gevuld. Omstreeks 7 uur zette de bemanning van de Mermaid koers naar Klein Curaçao. Een trip van ongeveer 2 uur.

De zee was relatief kalm. Gelukkig voor de mensen die aan boord waren, want het schijnt dat er nogal mensen zeeziek worden van deze reis. Na onze beproeving van de reis Helsinki – Tallinn had ik er vooraf al vertrouwen in dat wij zeker niet zeeziek zouden worden.

Tijdens onze reis naar het stukje paradijs op aarde werden we vergezeld door vliegende vissen. Helaas geen wilde dolfijnen. In de verte doemde de verlaten vuurtoren al op. De kleur van de zee veranderde van donkerblauw naar azuurblauw. Het strand wit en de sfeer op en top. Er stond een ontbijtje voor ons klaar.

Eenmaal gesetteld pakte we de snorkeluitrusting. Deze zijn gratis te gebruiken. Dat bleek ook wel, want van de vinnen was niet veel meer over. Hoe dan ook doken we de zee in. Op aanwijzingen van de bemanning betraden we de zee ten zuiden van de beachhouse op zoek naar zee schilpadden. Hoewel het niet de ideale tijd was voor zeeschildpadden, was het al snel raak. Schitterende beesten! En niet veel later spotte we een tweede.

In deze wateren kan je blijven kijken naar alles wat er te zien valt. Onze blanke huidjes kunnen de felheid van de zon niet al te lang weerstaan. Zeker niet in het water en op de witte stranden. We zochten onze grote vriend de schaduw op.

Na wat te hebben gerust, was het tijd om het eiland te verkennen. Zo hebben we de vuurtoren en de scheepswrakken bekeken die aan de ruwe noordelijke kant van het eiland liggen. Gek genoeg was dit eiland ooit groener dan nu en graasde er geiten en was het een vogelbroedplaats. Door fosfaatwinning is dit eiland veranderd in een door en kale omgeving. Helaas laten mensen hier ook de plastic flesjes en versleten slippers achter. Eigenlijk zou je met een aantal mensen dit eiland een keer moeten schoonmaken.

Even later klonk de beachhouse-bel en kort er op de scheepshoorn. Tijd voor de barbecue! Deze barbecue op Klein Curaçao staat goed bekend. Hamburgers, kippetjes, spareribs, diverse salade en vers fruit stond klaar om te worden gegeten. Het moet worden gezegd. De lunch was zeker goed en er werd niet alleen gedacht aan de maagjes van de mens, maar ook van hagedissen, heremietkreeften en vogels.

Zo ontvouwde zich een schouwspel van hagedissen en vogels wie er met het beste stukje tomaat vandoor kon gaan. Uiteraard zijn hier foto’s van.

Tijdens het verblijf klinkt de beachhouse-bel en scheepshoorn 3x. De eerste bij aankomst, de opening van de lunch en aan het einde van het bezoek. Het was tijd om weer te vertrekken. Wij hebben genoten van dit eiland en de verzorging van de organisatie. Hopelijk komen we nog een keer terug.

Sea aquarium

Van de schildpadden in het wild, naar het zeeleven in gevangenschap. Het Sea Aquarium biedt een diversiteit aan dieren die uit de wateren rondom Curaçao komen. Dolfijnen, haaien, roggen en natuurlijk het kleinere spul. Een voordeel van de ligging is dat dit aquarium vers water krijgt van Moeder Natuur door een open verbinding met de zee. Dat betekent niet dat de vissen vrij kunnen komen en gaan.

Leuk vermaak voor de kleinere mensjes. Wij hebben de zeeleeuwenshow en het voeren van de flamingo’s gezien en verder hebben we heel lang genoten het onderwaterleven dat te zien is vanuit de semi-onderzeeër.

De rest van dag hebben we het voornamelijk rustig aan gedaan (trankilo!). De avond hebben we afgesloten met een diner bij het landhuis Brakkeput Mei Mei. Prima eten en gezellig vermaak met live muziek. De zanger klonk als Otis Redding en zong nummer van onder andere Frank Sinatra en Bobby Darin. Ben je met de kleinere mensjes? Vergeet dan vooral niet om een bezoek te brengen aan de speeltuin achter het landhuis. Je krijgt er gratis uitzicht bij over de tafelberg en natuurlijk een groot deel van het oosten van Curaçao.

Op dag 6 hebben we een bezoek gebracht aan het onderwaterleven in gevangenschap. Op dag 7 heb ik weer de vinnen omgedaan en met verse perslucht het onderwaterleven in levende lijve bekeken. In één woord, schitterend!

De eerste duik maakte ik vanuit Jan Thielbaai. Dit was voor een deel tevens een checkduik zoals PADI dat verlangd. Uiteraard was ik met vlag en wimpel geslaagd. Tijdens deze eerste duik ontmoette ik ontelbare diverse vissen in verschillende kleuren. Enkele die het vermelden waard zijn, zijn een barracuda, koraalduivel, steenvis en een kleine inktvis. Het leek net als of ik in een goed onderhouden aquarium dook. Het koraal mag hierbij niet worden vergeten.

De tweede duik maakte ik vanuit de Marie Pampoenbaai. Ook deze duik was wederom zo mooi. Ook hier het standaard kleine spul, maar altijd prachtig om te zien. Ook hier kwamen we een koraalduivel en een kleine inktvis tegen. Verder wat nog zeker het vermelden waard is, zijn een gevlekte murene, pedersen cleaning schrimp (garnaalsoort), jonge blackknife fish (straalvinnige vissoort), puntstaartaal en als klapper de zwaarte tandbaars van zeker 1 meter 20!

Twee succesvolle duiken dus. Helaas had de baars nog een vislijn met haak in z’n bek. Het aantal van deze baarsen is dalende. Bij Marie Pampoen ligt trouwens een hoop puin op de bodem waar inmiddels de begroeiing van koraal voor in de plaats is gekomen. Wij doken niet lager dan 17 meter, maar rond de 30 meter liggen autowrakken uit de jaren 40. Wellicht een leuke tip voor als hier toevallig bent en je deze diepe duik mag maken.

Rondje Curaçao

Alweer de laatste volle dag op dit schitterende eiland met vriendelijke mensen en heerlijk temperatuurtje. Vooral met de constante zeewind is het goed uit te houden.

Vandaag hebben we een auto gehuurd om ook de andere kant van het eiland te bezoeken. Zo vertrokken we vanuit Jan Thiel via Willemstad naar Boka Tabla. Het slaan van de ruige zee tegen de noordkant van dit eiland laat zien wat voor kracht water kan hebben. De rotsvormen en opslaande golven is spectaculair.

Na een bezoek aan het Shete Boka nationale park is het zout nog steeds aan de lippen te proeven. Het park biedt een mooi uitzicht op zee en is hier een natuurlijke brug te zien. Tevens kan je een grot in gaan waar je de golven naar binnen ziet rollen. Dit laatste hebben we niet gedaan, omdat het blijkbaar vloed was.

Er is een restaurant op Curaçao waar je gegeten moet hebben. Althans dat is wat we te horen kregen. ‘Jaanchies’, een begrip op dit eiland. Een bezoek aan dit restaurant kon dus niet uitblijven. De omschrijving in de reisboekjes kwam inderdaad uit. Mister ‘Jaanchies’ is de lopende menukaart die hij met flair weet te brengen. Onze ervaring is prima eten en vriendelijke bediening. Hoewel sommige ervaringen op Internet anders zijn, kunnen wij niet anders zeggen dat we zeker positief zijn en de leguaan is inderdaad net kip.

Met een goed gevulde maag zette we ons rondje voort. Een korte stop bij de Grote Knipbaai (Bandabou) en Playa Jeremi om vervolgens richting Sint Willibrordus, aka Williwood, te rijden. Dit dorp wordt gesierd met een schitterende kerk. Even buiten dit dorp ligt Jan Kokbaai. Deze baai wordt gesierd door flamingo’s. Zij leven daar in het wild op de zoutpannen. Kom niet te dichtbij, maar bekijk het van een afstandje.

Zo zat het rondje er al weer op en rest ons alleen nog de terugtocht naar Jan Thiel. Natuurlijk reden we over de Koningin Julianabrug. Deze brug is hoog genoeg voor olietankers en cruiseschepen en geeft een schitterend uitzicht over Willemstad.

Achteraf gezien zijn we te laat gestart met dit rondje Curaçao. Landhuizen waren al gesloten en hadden we te weinig tijd om nog even aan één van de baaitje te liggen. Een tip is dus om vroeg uit de veren te gaan, wil je alles uit dit rondje halen.

Afscheid van een fantastische reis

Aan al het goede komt ooit een eind. Nog even genieten van de zon, het water een heerlijke fruitpunch en de gezelligheid en vriendelijkheid van de Curaçaoënaars. De koffers gepakt, de huurauto terug gebracht werden we in de loop van de middag opgehaald om naar Hato te gaan.

Met nog een uur vertraging vertrokken we met tegenzin terug naar huis. Aangezien het een nachtvlucht was, telt dag 10 niet echt.