Andalusië is een gebied in Spanje wat altijd al aantrekkelijk is. Goed weer, lekker eten en fantastische steden. Een rijke geschiedenis en bijzondere plekjes zoals Ronda en Gibraltar (VK).

De reis naar Malaga

Eindelijk weer eens een vlotte vlucht waar alles vlekkeloos is verlopen. Na Mexico is dat toch wel weer een verademing. En het was maar 3 uurtjes vliegen. Eenmaal aangekomen op Malaga zijn we naar de trein gelopen. Vooraf hadden we al uitgestippeld dat deze trein in Malaga zelf zou stoppen. Sterker nog, het stopte nog dichterbij het hostel dan vooraf was gedacht. En ook in Spanje hebben ze moderne treinen of eigenlijk was het een soort RandstadRail.

Uitgestapt bij de halte Malaga centre waren we na 10 minuten lopen bij ons hostel aangekomen. We verbleven in Feel hostel. Het oogde prima en we waren iets te vroeg om in te checken. We konden onze tassen wel bij het hostel kwijt om even alvast Malaga te verkennen. Na 10 minuten lopen, vonden we het centrum van Malaga met vele winkels en restaurants. We kozen er één uit en namen even de tijd om bij te komen van de reis.

Daarna was het tijd om ons verder te oriënteren. Langs de kathedraal, Alcazaba en verschillende musea. We kozen ervoor om de Alcazaba in te gaan. Een gebouw wat door de Moren is opgezet en later over is genomen door de Christenen. Er zijn dus bouwwerken te zien met een islamitisch uiterlijk en christelijk. Verder kenmerkt dit gebouw zich door patio’s en een citadel met veel groen.

Via de Paseo del Parque liepen we naar het torerostadion. Helaas was deze wegens verbouwing gesloten. Wel zagen we de aanplakbiljetten voor aankomende periode waarin stierengevechten plaats zullen vinden. Ook al is dit in delen van Spanje verboden, in Andalusië viert het nog hoogtij. We besloten om naar het hostel te gaan, omdat onze inchecktijd daar was.

Na het inchecken en even te hebben gerust, zijn we weer op stap gegaan naar een leuk en gezellig plein, Plaza de la Merced. Het was Saint Patrick´s day zo te zien, want er zat een Ierse pub en het was er druk en groen. Na het plein te hebben bekeken, liepen we door de Calle del Mundo Nuevo door naar het strand.

Het strand zag er wel OK uit. De boulevard daarin tegen was levendig. Ondanks dat vele paviljoentjes nog waren gesloten, wemelde het van de hardlopers, fietsers, skaters en wandelaars. Het weer was dat ook goed. Niet te koud, niet te warm. Na een dikke half uur, liepen we dezelfde route weer terug om vervolgens via de haven en vuurtoren terecht te komen in een chique stukje Malaga.

Verscholen onder het straatniveau, vonden we daar chique restaurants, kledingwinkels en andere shops. Het was een stukje boulevard waar zien en gezien worden wel van toepassing was. Gelukkig had ik een polotje aan!

Het einde van de dag was aangebroken, dus was het tijd om te eten. Heerlijke inktvis, aubergines, kaas en gehakt. En jawel met voetbal op de achtergrond. Sevilla tegen Barca.

Malaga

Na een goede nacht en een koude douche (helaas) zijn we op zoek gegaan naar een leuk tentje voor een lekker ontbijt. Strollend door de smalle straatjes van het oude Malaga, stuitte we op cafe Pombre. Daar serveerde ze een heerlijk ontbijt in een rustig straatje te midden van die typische woonhuizen. Een goed begin van de dag en natuurlijk van de vakantie.

Het was weer tijd om wat cultureels te doen dus brachten we een bezoek aan het Picasso museum. De kunstenaar die in Malaga is geboren om vervolgens door Franco te worden verbannen. Toch bleef zijn liefde voor Malaga en is dit museum dus zeker op zijn plaats. Naast werken van Picasso, zijn ook vele foto´s van hem te zien. Wat een mannetje moet dat geweest zijn. 

Daarnaast was er een expositie van Richard Prince. Een kunstenaar die van naakte vrouwen houdt, maar de gezichten zo beschilderde, zodat vrouwelijk schoon een hele andere betekenis kreeg. Prince liet zich inspireren door de manier van Picasso met een duivelse invloed. Je moet er van houden.

Na deze inspiratie bom kwamen we buiten terecht in een hardloopwedstrijd. Het zag er wat knullig uit. Geen afzettingen, niet al te veel publiek en de deelnemers liepen meer dan dat ze rende. Even later bleek ook dat het de laatste lopers waren, want daar kwam de veegwagen al.

We liepen snel door naar het strand om op een stukje grasveld te liggen en even een paar uur zon te pakken en dus lekker te relaxen. Dat ontbijtje van vanochtend deed ons zo goed, dat we besloten om aan het einde van de dag terug te gaan voor dat waar het land bekend om staat, tapas! We eindigde deze dag in de bioscoop met de film ´The Artist´. In dit geval maar geluk dat het een ´stomme´ film was waarin, zoals bekend, nauwelijks wat wordt gezegd.

Op weg naar Granada

Vandaag was het dan zo ver. We namen afscheid van Malaga om met de trein te reizen naar Granada. Ik had vooraf al wat treintijden bij elkaar verzameld en namen we de Malagarail van het centrum naar Malaga Maria Zambrosa. Daar namen we de trein. Na een uur wachten, moesten we onze tassen op de band leggen, want in Spanje wordt alles gecontroleerd voordat je de trein mag nemen. Dat zal vast te maken hebben met de aanslagen van Madrid in 2004.

Eenmaal op het perron bleek dat het er allemaal wel heel modern uitzag. De treinen leken allemaal hoogsnelheidstreinen. Dat klopt ook wel, want ze hebben in Spanje al verschillende lijnen tussen de grote steden. Iets waar Nederland dus nog wel achterloopt. Ook de intercity´s zien er heel futuristisch uit. Op onze tickets staan ook toegewezen plaatsen. Reizen met de trein krijgt hier dan ook een andere betekenis. Zowaar krijg je een zakje met oordopjes, want er wordt zowaar een film vertoond in de trein. Helaas in het Spaans en met slecht geluid, maar goed het is er wel.

Na een half uur mochten we helaas alweer uitstappen op de halte Antiquerra. Ook dit station oogt heel modern en dat in een omgeving waar geen stad te bekennen is. Ik dacht dat we maar een half uur moesten wachten. Helaas bleek dit niet zo te zijn en kwam de trein naar Granada pas over iets meer dan 2 uur. De stad Antiquerra bleek ook enkele kilometers van het station af te liggen. Er zat dus niets anders op dan wachten. Eerst in de bloedhete zon daarna in een koel station. Best grappig om hier te observeren, want er liep een schoonmaakster, 1 man beveiliging, een vrouw die de kaartjes verkocht, een man die het café runt en een man die ook iets deed. Het was alleen niet duidelijk wat. En dat keuvelend zo de dag door met om de paar uur een trein dat stopt.

Eindelijk kwam onze trein keurig op tijd aan. Ook deze trein zag er weer goed uit en kwamen we na 1,5 uur reizen aan in Granada. Eenmaal aangekomen moesten we ons even oriënteren en liepen we in een 20 minuten naar ons pension.

Bij binnenkomst is het altijd weer afwachten waar je terecht komt, maar pension/hostel Rodri overtrof alles. Super service van de jonge eigenaar, brandschoon en mooi aangekleed. Hij legde ons heel veel uit van de stad Granada en waar we goede cafés, restaurants en andere handige dingen konden vinden. Mocht je ooit naar Granada gaan, is Rodri echt een aanrader voor heel weinig geld (a 43 euro per nacht!). We besloten direct om geen 2 nachten te blijven, maar 3. Hier moesten we van profiteren.

Wat doe je als je net in een nieuwe stad aankomt, natuurlijk oriënteren. Op aanraden van de pensioneigenaar liepen we richting Calle Navas. Een smal straatje met alleen maar barretjes en restaurants. Na een maaltijd en paar keer te werden benaderd door Afrikaanse verkopers van sieraden liepen we richting een wijk met een historie.

Albaicin is wellicht één van de bekendste wijken van Granada met een oorsprong dit uit de tijd van de Moren stamt. Deze over het algemeen Arabische wijk kenmerkt zich door zeer smalle straatjes met witte huizen en pleintjes, maar met enig stuurmanskunst nog wel een stadsbus doorheen rijdt. Inmiddels is deze wijk allang overgenomen door de christenen en bevinden zich kerken daar waar voorheen moskeeën stonden.

Een grote attractie van deze wijk is het uitkijkpunt bij Mirador Sint Nicolaas. Aangezien deze wijk op een berg is gebouwd, biedt het een enorm mooi uitzicht over Granada en ook de Alhambra. Dit pleintje wordt verder gekenmerkt door vele toeristen, een witte kerk en zigeuners die met een kleedje verschillende Spaanse waren aanbieden, zoals de bekende waaiers en de castagnetten.

Om toch nog in de Arabische sferen te blijven, besloten we te gaan dineren in een Arabisch/Marokkaans restaurant in deze wijk. Natuurlijk een gerecht uit een heerlijke tajine!

Granada, Alhambra

Als we de weersvoorspellingen moesten geloven, werd het vandaag een stuk kouder dan dat we de afgelopen dagen waren gewend. Maar dat mocht de pret niet drukken, want vandaag bezoeken we een hoofdattractie van de ze stad, namelijk de Alhambra.

Dit Arabisch bouwwerk diende als paleis en als fort. Gebouwd boven op een berg en kijkend over Granada, maar de besneeuwde bergtoppen van de Sierra Nevada waren ook prachtig om te zien. Dit bouwwerk staat tevens op de UNESCO lijst en vooraf reserveren is wel aan te raden. Er mogen namelijk maar een totaal aantal bezoekers per dag op bezoek komen.

Dit stuk geschiedenis biedt verschillende bouwwerken uit verschillende tijden, want zoals bekend, werden de Moren verslagen door de christenen. Zo staat er een paleis van Karel V tussen al deze Moorse invloeden. Een opvallend bouwwerk met een stijl uit de renaissance vormt totaal geen eenheid met de rest van de Alhambra. 

Verder zijn er vele torens te beklimmen en zeer mooie en goed onderhouden tuinen en fonteinen te zien. Vooral Generalife was mooi en moet voor iedere tuinliefhebber een pareltje zijn.

Een bezoek aan de Alhambra neemt zomaar de hele ochtend in beslag, omdat het zo groot is en ieder hoekje wel wat te zien valt. Als je hier heen wilt, kan je de bus nemen. Lopend is dit een redelijke beklimming, maar het is wel de moeite waard vanwege de groene omgeving. Zo een zware ochtend moet natuurlijk worden beloond met een heerlijke lunch. Hiervoor zijn we terug gaan wandelen door de Joodse wijk van Granada naar Calle Navas.

Daar vonden we een restaurant met eigenlijk alleen maar ‘gezonde’ dingen. Wij vonden het wel even nodig om dat te doen. We kozen voor een heerlijk gepofte aardappel met garnalen of vleesvulling en een salade. Vervolgens moesten we toch ons even houden aan de Spaanse rituelen, dus een siësta was wel even op zijn plaats.

Na dat we waren uitgerust, besloten we de avond weer Albaicin in te lopen naar het zelfde uitkijkpunt. Het verschil was dat we hier gisteren overdag waren en nu s’avonds. Natuurlijk waren wij niet de enige die dit hadden bedacht en waren er verschillende stelletjes te zien. Het enige nadeel was dat het zo ver afkoelde dat een lange zit op dit schitterende punt er niet in zou zitten. De avond sloten we af in één van de teteria’s met een lekker bakkie thee.

Granada, Hammam en de flamenco

Na deze eerste dagen in Andalusië, was het vandaag de dag van de ‘innerlijke mens!´. Dat begon met een heerlijk portie churro’s met chocoladesaus. Deze lekkernij wordt veelvuldig aangeboden, maar kozen wij voor de tent die ons was aangeraden. Natuurlijk met een lekker bakkie koffie erbij.

Om de ochtend compleet te maken, hadden we voor vandaag een plekje gereserveerd in de hamam. Wij hadden gekozen om in de ochtend te gaan en dat bleek achteraf de juiste keuze. Met nog 4 andere mensen hadden wij het rijk alleen en hadden we dus de ruimte om van alle baden gebruik te maken. Wij hebben gekozen voor de Al-Andaluz hamam wat bekend staat als een druk bezocht, maar wel mooi badhuis. Natuurlijk met een massage erbij. In tegenstelling tot vele hamams was deze gemengd, maar wel compleet met natuurlijk een lekker bakkie thee.

Om dezelfde sfeer in de middag vast te houden, moest er natuurlijk wel worden geluncht om vervolgens ons weer te houden aan de Spaanse siësta. Weliswaar een korte, want ja een dag niet gesnoept is een dag niet geleefd. Althans vandaag dan.  Op naar de winkelstraten van Granada, want daar vind je niet alleen kledingwinkels, maar ook winkels helemaal gebaseerd op chocola, ijs, yoghurt en verschillende soorten taarten. Wij kozen voor een yoghurt mix met fruit en nootjes. Een behoorlijk bakkie ook nog. Maar ja we hadden het wel verdiend. 

De avond daarin stond in het teken van een ander Spaans fenomeen, de Flamenco! Deze traditionele dans wordt breed beoefend door voornamelijk zigeuners die deze dans in Spanje hebben gevormd. Het kenmerkt zich door de typische zang en dans waarin pijn en liefde veelvuldig wordt bezongen. Aangevuld met een Arabisch tintje. Het is schitterend om te zien hoe de mannelijke muzikanten en zangers de Flamenco dansers aansporen met het nodige gezichtswerk. Enfin, zie de foto’s en het zegt genoeg.

Op naar Cordoba!

Na drie goed gevulde dagen in Granada, was het tijd om afscheid te nemen van deze toch enigszins drukke stad. De volgende stad stond op het programma. Dit keer kozen we ervoor om met de bus te reizen, want dit is vele malen goedkoper en de treinverbinding tussen Granada en Cordoba was niet veel bereden.

Maar eigenlijk net zoals de busreizen in de Baltische staten, bleek ook dat reizen met de bus in Andalusië genoeg luxe biedt om je te verplaatsen. Prima dus! Het busstation van Granada ligt wel buiten het centrum dus lieten we een taxi komen. Dag voordeel! Maar goed, het bracht ons daar waar we zijn moesten.

Na 2 uur en 45 minuten kwamen we aan bij het busstation van Cordoba. Ook hier namen we de taxi naar de door ons geboekt hotel. Na het inchecken, hadden we een meevaller. We kregen geen hotelkamer, maar een appartement! Hoe fijn is dat! en nog uitkijken over een leuk plein, Plaza de Potro, met fontein en eetgelegenheden.

Wat ons direct opviel was de relatieve rust in vergelijking met Granada en ook hier kenmerkt de stad zich door kleine straatjes. Het oude centrum van Cordoba is niet op een berg gebouwd, dus alle straatjes liepen niet omhoog wat ook wel fijn was natuurlijk. Tevens dingt Cordoba mee om in 2016 culturele hoofdstad te zijn van Europa.

Om een kijkje te nemen in de culturele erfgoed van deze stad, richtte we ons op het Joodse deel van het oude centrum. Ook hier zijn de huizen wit, maar meer versierd met bloempotten en bloembakken. Erg leuk om te zien. Zoals aangegeven, liepen we door het Joodse deel waar een synagoge te vinden is en tevens een museum over hoe de Joden vroeger daar woonde. Het trok onze aandacht en besloten we daar een kijkje te nemen.

Cordoba wordt doorkruist door een rivier met aan de overkant enkele buitenwijken. Deze delen van de stad zijn verbonden door een aantal bruggen. Eén van deze bruggen stamt uit de Romeinse tijd. Deze goed onderhouden brug, Puente Romano de Cordoba, is druk bezocht maar wel gezellig. Met enkele torens in de omgeving en de Mezquita in de achtergrond.

Cordoba, Mezquita

Soms moet het kunnen, uitslapen. Tegen alle tips in, want als je de Mezquita rustig wil bezoeken, is vroeg in de ochtend de tijd om daar naar toe te gaan. Wij namen deze tip voor lief en kwamen aan het einde van de ochtend pas. Het was er redelijk druk met de geijkte reisgroepen, maar de Mezquita is zo een groot en bijzonder bouwwerk dat je niet zoveel last hebt van de drukte.

Wederom is dit gebouw gestart als een moskee voor de toenmalige Moren. Het verschil met de Alhambra en Alcazaba is dat hier de moskee nog in tact is. Een grappig detail is dat de kerk er bij is gebouwd en je dus met enkele tientallen meters verschil in een moskee kunt zijn, maar tegelijk ook in de kerk. Als je van pracht en praal houdt, is dit zeker een aanrader. Het kenmerkt zich verder door enorme open hal met bogen en vele altaars en mooi plafondkunst.

Na als dit moois, hadden we er geen genoeg van. Een ander interessant item wat we hadden gevonden van het stierengevechtsmuseum. Na wat zoekwerk stonden we op het juiste adres, maar helaas is dit museum gesloten. We hadden graag wat van deze traditie meegepikt, maar dat lukte niet in Cordoba.

Toen kregen we toch wel weer eet neigingen. Dus was het tijd om even te lunchen. Tevens vonden we dat we de fruitpeil weer op moesten tillen. Na de lunch gingen we op zoek naar een supermarkt (ola supermercado). Gewapend met fruit kwamen we terecht in een moderner stuk Cordoba met winkels en warenhuizen. De rest van de dag was dus wel gevuld.

Deze avond sloten we af in Taverne Salinas. Een tip voor als je echt goede tapas wilt eten met een leuke sfeer en leuke bediening.

Naar Sevilla

Na twee heerlijke dagen in het rustige Cordoba, was het tijd om naar de hoofdstad van Andalusië te gaan, namelijk Sevilla! Ook dit keer pakte we de bus. Na een busrit van 2 uur kwamen we dan ook aan in deze grootste stad van dit gebied. Al rijdend met de taxi naar ons pension, vonden we dat deze stad er een beetje Berlijn-achtig uitzag. Natuurlijk zijn deze steden niet echt met elkaar te vergelijken, maar je zoekt toch naar enige vorm van herkennen.

Eenmaal aangekomen in dit schattig pension, afgelegen in een rustige steegje, werden we begroet door de oude vrouw. Vermoedelijk, als we de reisboekjes moeten geloven, de eigenares van dit schattig stukje Spanje. De deur werd bewaakt door een oude man. Gedurende ons verblijf merkte we dat er een streng deur-beleid heerst. Ze waren zeker vriendelijk, maar met Engels hoef je daar niet aan te komen. Hoe dan ook, onze namen zijn heilig in Spanje en kregen we de sleutel.

Na dat we ons hadden gesetteld in het pension was het weer tijd om op onderzoek uit te gaan. Vooruitkijken naar de dag dat we Sevilla zouden verlaten, want deze stad heeft namelijk twee busstations. Het was dus even de moeite waard om uit te zoeken waar dat andere busstation dan was. Bij buitenkomst bleek dat het motregende en al gaande weg liepen we langs een Japans restaurant. Tja, dan is 1 en 1 toch twee dus het was sushi time!

En sushi time it was. Heerlijke sushi en ik moet zeggen, één van de beste sushi ever. Na al dit orale genot was de regen toch enigszins opgehouden en het busstation zat nog steeds op ons te wachten. Nog lang nagenietend van de sushi en natuurlijk een theetje voor opvulling was het tijd om te gaan.  Sayonara!

De busstation was dus echt niet ver van ons pension. En kijkend op de route overzicht zagen wij ons volgende bestemming. Tarifa, maar dat was nog een paar dagen van ons verwijderd. Eerst genieten van dit mooie Sevilla.

De sushi had onze maag goed gevuld en avondeten zou deze dag niet aan ons zijn besteed en alleen maar afbreuk doen aan de jolige stemming. We besloten om wel alvast een internetcafé op te zoeken om even een hostel te boeken in Tarifa en La Linea de la Concepcion. Voornamelijk om vanuit Tarifa een oversteek te kunnen maken naar Tanger, Marokko en vanuit La Linea naar Gibraltar.

Na dat het eenmaal was geregeld dwaalde we de drukke winkelstraten in van Sevilla. We waren duidelijk niet de enige Nederlanders hier.

Sevilla, fietsen en stierengevechten

Vandaag besloten we de benenwagen even te parkeren en de fiets te nemen. In Sevilla zijn er verschillende fietsverhuur bedrijven te vinden. Wij vonden er één in de buurt van ons pension. Het waren geen topfietsen, maar goed we kwamen vooruit. Ons doel was om naar DE wijk te gaan waar de flamenco naam heeft gemaakt, namelijk Tirana. Maar het viel een beetje tegen. Of wij waren niet door de juiste straten gefietst.

De burg van het centrum naar Tirana was wel prachtig en dus eigenlijk ook het hoogtepunt wat ons betreft. Een ander interessante activiteit is de stierengevechtarena en bijbehorende museum. Daar waar in Cordoba met lege handen achterbleven, werd hier ruimschoots gevuld met een zeer interessante tour door de arena zelf! en de museum. Zeker de moeite waard voor als je in Sevilla bent. De gevechten zelf beginnen pas in april.

De geschiedenis van de torero in Sevilla komt hier ruimschoots aan bod, maar de tactiek en de regels van de gevechten worden doorgenomen in deze nog steeds gebruikte arena. Weliswaar een beetje luguber, maar dus wel de moeite waard.

Na al dit stierlijk geweld vonden we dat we wel een lekkere Italiaanse lunch hadden verdiend. Ik moet er bij vertellen dat het inmiddels zondag was en op deze dag gaan gezinnen in Andalusië, en wellicht ook in de rest van Spanje, er op uit met het hele gezin. Dat bleek ook maar weer in dit restaurant waar complete gezinnen zich zelf te goed deden aan al die Italiaanse lekkernijen. Want dit restaurant oogde chique met goed gekleden heren en dames.

Al snel kwamen twee jochies mijn kant op. Een beetje twijfelend met pen en papier. Vol spanning spoorde het oudste jochie de kleine aan. Daar waar ik dacht dat ze mijn handtekening wilde, werd ik natuurlijk teleurgesteld. Nog geen minuut later bleek een heer links van mij de gelukkige. Ook al moet ik toegeven dat de dames aan zijn tafel toch glamourisch waren gekleed. In eens viel het me op. Meer mensen keken zijn kant op. Een bekende dus. Maar wij konden hem niet thuis brengen.

Tot op de dag vandaag weten wij nog steeds niet wie die man was. Uiteraard hebben we het gevraagd aan het personeel, maar daar kwam ook niet een waterdicht antwoord vandaan. Het was iemand van de voetbal. Volgens het personeel de trainer van Real Madrid, maar toevallig weten wij wel hoe die er uit ziet. Jose Mourinho kan het dus niet geweest zijn. Weet jij het misschien?

Signalement: Grijs goed gekapt haar, Ongeveer 1,85 a 1,95m lang. Getraind postuur. Rond de 40 jaar en bekend bij ook het jongste publiek.

Hoe dan ook, onze pizza’s waren heerlijk en wisten we zeker dat we de rest van de dag nog wel wat wilde bezichtigen. Het was immers zondag dus op naar de kerk! Alhoewel het meer is dan alleen een kerk is de kathedraal van Sevilla wereldberoemd. Niet alleen omdat het de twee na grootste van de wereld is, maar ook om dat hier de vermoedelijke overblijfselen liggen van Christopher Columbus. Verder heeft deze kathedraal een aardige toren die vrij te beklimmen is. Verder schitterde het ook hier van prachtige altaren en schitterende raam en plafondversiering van de welbekende hoofdpersonen.

Achteraf gezien hebben we de fietsen niet echt nodig gehad. Alles was wel in redelijke loopafstand. Het was dus al tijd om ze wel terug te brengen. Op de weg terug naar het pension, zagen we dat er busjes waren gearriveerd van verschillende televisiestations met de bekende schotels op het dak. Navraag leerde ons dat het vandaag de dag was van de verkiezingen in Andalusië en Noord-Spanje. Wellicht een interessant item voor de avond van deze dag.

Na voldoende rust waren we toch wel nieuwsgierig en namen plaats bij een naast gelegen terras waar het verkiezingsspektakel plaats zou gaan vinden. Natuurlijk met de inmiddels bekende rode wijn, sangria en olijven.

We zagen wat presentatrices rondlopen die af en toe verslag deden. Inmiddels was ons opgevallen dat mensen met een gele koord van pers waren en met de rode van de beveiliging. Na enkele uren die schouwspel te hebben aanschouwen, hebben we het opgegeven om niet langer de verkiezingsuitslag af te wachten. We vonden het wel weer tapastijd en zo gezegd, zo gedaan. Ook deze tapas waren weer heerlijk. Wederom een adresje om te onthouden. Op de terugweg naar ons pension, hadden we toch nog waar we voor kwamen. De politiek leider van de PP vertrok net en werd met luid applaus uitgezwaaid. Kort, maar krachtig en konden we toch met een voldaan gevoel gaan slapen.

Sevilla op het water

Eigenlijk wilde we naar Italica. Een Romeinse stad, maar die bleek op maandag te zijn gesloten. We waren dus gebonden aan Sevilla. Een andere methode om een stukje Sevilla te zien is met de rondvaartboot. Eens te meer bleek dit stukje Sevilla enorm op Berlijn te lijken. De gebouwen, oud en nieuw. De stukken park en constructies, zoals een replicatia van één van de Arianne raketten, van Expo 1992. Een wereldtentoonstelling waar Sevilla veel aan te danken heeft.

We passeerde verder verschillende bruggen en werd ons wat verteld over de geschiedenis van deze stad. Na deze rondvaart, plofte we neer in de beter bekede Amerikaanse koffieketen om even bij te komen van de laatste dagen. Gezien het drukke programma van gisteren, beslotten we vandaag lekker rustig aan te doen.

De avond vulde we met een film in één van de bioscopen van Sevilla. Na wat speurwerk, vonden we deze bioscoop. Eén van de weinige met Engels gesproken films. De film die we hebben gezien was de Ides of March.

De langste busreis naar Tarifa

De afgelopen dagen hebben we nagedacht over waar we na Sevilla naar toe zouden gaan. Het zou dan om of Cadiz of Tarifa gaan. Al met al hebben we gekozen om direct door te reizen naar Tarifa, omdat we graag de overtocht wilde maken naar Marokko en nog een grote stad hadden we even geen zin in. De kust lonkte naar ons en na een busreis van 4 uur kwamen we dan ook aan in Tarifa.

De busreis zelf was prima. Alhoewel we het gebied rondom Cadiz in reden en de wind behoorlijk was toegenomen. Zo ook in Tarifa, want er stond zeker windkracht 6 tot 7. Tarifa zelf staat bekend als een goede kite- en windsurfgebied. Wij begrijpen nu ook waarom. We twijfelde al of we met deze windkracht wel uit zouden varen. Maar goed, eerst maar inchecken.

Al snel bleek dat wij in het betreffende pension de enige gasten waren. Het werd ons duidelijk, al lopend door dit surfdorp, dat winkels gesloten of nog in opbouw waren. De maag knorde wel en hebben we een prima restaurant gevonden om onze lunch te nemen. Vervolgens wilde we toch op onderzoek. De eerste stop was het kantoor van FIRMM. De organisatie die boottochten organiseert om dolfijnen en walvissen te spotten. Zij gaven aan dat zij met deze wind niet uit zouden varen.

Daar waar we al bang waren, werd dus bevestigd. Ook de ferry naar Tanger, Marokko bleek bij navraag niet uit te varen en ook de duikshops waren nog in opbouw. Kortom, er was niets te doen in Tarifa. De beoogde 3 nachten hebben we dan ook maar meteen bijgesteld naar 1 nacht. Gelukkig was dat voor de eigenaar van het pension ook geen probleem. Wellicht dat Tarifa in andere jaargetijden een hele leuke locatie is, maar in maart hoef je daar dus niet te zijn.

We gotta get out of this place! Op naar La Linea en Gibraltar 

Vandaag hebben we een beetje uit kunnen slapen. We hadden de vorige dag bij aankomst namelijk al gezien hoe laat de bus zou vertrekken naar La Linea de la Concepcion. De wind was duidelijk nog niet gaan liggen en zou tot en met vrijdag (dus nog 3 dagen) aanhouden. Gelukkig hadden wij een uitweg. We had to get out of this place! 

Vlakbij het busstation zat een tentje die smoothies maakt van vers fruit. Gedurende de wachttijd op de bus hebben we daar dus wel van geprofiteerd. De busrit zou 1,5 uur duren. Dus wisten we dat we dezelfde dag nog ergens zouden komen waar het wel leuk zou zijn.

Na Algeciras reden we La Linea binnen en zagen we daar in de verte de rots. Gibraltar, een ander reisdoel kwam in zicht. Onze Tarifa-face trok bij en werd een glimlach. Het busstation was ook nog eens dichtbij de grens en ons hostel. Tevens was ons hostel wederom erg goed uitgekozen. Het was erg schoon, groot en lag ideaal dicht bij de grens met Gibraltar.

Deze overwinning hebben we gevierd in een grill restaurant waar we het moesten doen met American-size portie vlees en frites. Pff.. wat een flinke hap, maar wel goed. Hoe dan ook konden we niet wachten en zijn we de grens overgestoken. De paspoortcontrole stelt dan ook niet zo veel voor. Vooral als je ook uit de EU komt.

Na de grensovergang loop je direct over de beroemde landings- en startbaan van het enige vliegveld van Gibraltar. Heel apart om zo vrij te mogen lopen. Eenmaal dat te hebben gepasseerd, werd het duidelijk dat dit stukje behoord tot het Verenigd Koninkrijk. We passeerde een heuse ‘bobby’, een typisch Engels telefooncel en een beroemde roodgekleurde dubbeldekker.

De hoofdstraat van Gibraltar heet Mainstreet met ook daar shops die je verwacht in Engeland, zoals M&S en diverse pubs. Wij kozen er voor om een biertje te scoren in ‘The Angry Friar’. Een typisch Engelse pub met Engelse gasten en bartenders. Na al dit vermaak, speelde de benen op en was het toch tijd om terug te gaan. Mainstreet is nog best een lange straat. Eenmaal in het hostel aangekomen, was het chill-time.

On top of the Rock!

Al twee maal eerder hebben we op de Top of the Rock gestaan. Echter niet in Gibraltar. We kwamen deze zin tegen en ik moest denken aan de Rockefeller Center in New York. Hoe dan ook, na een lange nacht waarin we heerlijk hebben geslapen, was het tijd om de grens wederom over te steken. 

Aan het eind van Mainstreet was namelijk de ingang tot de kabelbaan die ons naar de top zou brengen. Een ritje van ongeveer 6 minuten. Onderweg zie je al de bekendste bewoners van Gibraltar, namelijk de Makaken. Deze apensoort leeft hier al geruime tijd in het wild en vormen naast grappige beelden ook zeker overlast. Wij als toeristen vinden het natuurlijk vooral leuk om te zien.

Boven aan de rots is goed te zien hoe de baai van Gibraltar erbij ligt met de steden La Linea en Algeciras. Afrika is vanaf hier vandaag niet te zien. Een ander fenomeen waarom deze rots bekend is, zijn de vele ondergrondse gangen die dateren uit verschillende oorlogen. Bunkers en fortificaties zijn hier vrij toegankelijk met enige voorzichtigheid, want niet alle paden zijn even goed te bewandelen.

Er zijn ook grotten te bezoeken. Zo hebben wij de St. Michael’s Cave bezocht met mooie stalagmieten en stalactieten. Het naastgelegen restaurant en shop worden regelmatig bezocht door de apen en weten zo nu en dan wat te stelen. Na een korte rustpauze, liepen we over de rots naar de andere kant.

Aan die andere kant zijn namelijk tunnels te bezoeken die zijn gemaakt tijdens de Tweede Wereldoorlog door de Britten. Gibraltar ligt strategisch zeer gunstig. Zo ook in die periode. De rots is dan ook verschillende malen aangevallen door de Vichy Fransen, Italianen en Spanjaarden die werkte voor de nazi’s. Het is echter nooit tot een overwinning gekomen. 

Alvorens ons bezoek hadden we schitterend uitzicht over het vliegveld. Hopende op een landing werden we na een klein half uurtje beloond. Het verkeer werd tegen gehouden en werd de komst van een vliegtuig aangekondigd. Schitterend om zo een landing te kunnen zien van toch wel één van de moeilijkste landingsbanen van de wereld.

Het verhaal van de tunnels was ook zeer interessant. Bij het creëren van deze tunnels kwamen soldaten soms 6 dagen niet buiten. Zo weet onze gids, zelf ook ooit gediend in het Brits leger, beeldend te vertellen hoe het leven in de tunnels er aan toe ging. Het eiland heeft naast de vele mythes nog een ander onopgelost incident. In 1943 verongelukte de Poolse premier Wladyslaw Sikorski. Tot op de dag van vandaag is nog niet helder of het een ongeluk was of sabotage. Volgens onze gids ligt de waarheid ergens in London verstopt in een geheim dossier.

De rots heeft verder nog andere attracties zoals tunnels uit de 19e eeuw en zelfs daarvoor en een Moors kasteel. Wij hadden in ieder geval genoeg gezien en waren we toe aan wat brandstof. Zo eindigde we de dag in een pizzatent en waren we voldaan. We hadden wederom een leuke dag gehad.

Ronda

Met een voldaan gevoel namen we afscheid van La Linea en daarmee ook van Gibraltar. Vandaag stond een treinreis op het programma met als bestemming, Ronda. Volgens verschillende reisboekjes geen Orient Express maar wel een mooie treinreis. Na een taxirit van een klein half uurtje kwamen aan bij een pittoresk station. De beheerder was echter minder pittoresk. De ticketbalie was namelijk gesloten en dat zijn wij Nederlanders niet echt gewend. De Spanjaarden trouwens ook niet. Met grote gebaren maakte hij duidelijk dat het loket echt wel open ging.

Inmiddels verstrijkt de tijd en met nog 20 minuten te gaan voor dat de trein aankwam, stonden daar toch enkele zenuwachtige toeristen te wachten tot dat ze een kaartje konden kopen. En ja hoor eindelijk.

Naarmate we dat zo zaten te observeren, bleek dat hij letterlijk alles beheert. Niet alleen de ticketbox of de klantenservice, maar ook de wissels. De treinreis zelf was leuk en zeker af en toe mooie berglandschappen en treintunnels. Na 1,5 uur kwamen we aan in Ronda en nog geen half uur laten stonden we voor ons hotel.

Ook deze accommodatie was wederom erg goed. Hotel Ronda is dus een aanrader. Na het inchecken en een lekkere lunch was het ook weer tijd om Ronda te verkennen. De Puento Nuevo is wel bekend, maar de oude stad is net zo pittoresk. Ook hier zijn overblijfselen te zien van de verschillende volkeren die hier hebben gewoond. Van Kelten tot Moren tot de Romeinen.

Zo heeft Ernest Hemingway, de Amerikaanse artiest, ook hier veel gezeten. We zijn hem al meerdere malen eerder tegen gekomen in Havana. Bijzonder om te weten dat hij ook hier regelmatig kwam.

We bezochten het Bandietenmuseum. Deze ‘Once upon a time in de West’-figuren hebben flink huisgehouden. Stoere mannen met ongeschoren gezichten en flink bewapend. Natuurlijk spreken de verhalen tot de verbeelding. Een leuk en klein museum wat zeker de moeite waard is. Wist je dat de laatste bandieten tot in de jaren 30 van de vorige eeuw actief waren?

De cirkel is rond

Na een heerlijk lange nacht en een ochtend in Ronda maken we ons vandaag op om cirkel rond te maken. Het rondje Andalusië zit er nu al op, omdat we een kleine tegenvaller hadden in Tarifa. Aangezien we nog wel een paar dagen te vullen hadden, besloten we de laatste nachten te verblijven in de zelfde hotel. Zo hoefde we onze backpacks niet meer te verslepen.

Voor het zover was, hadden we een busreis van 1,5 uur te gaan. Allemaal korte afstanden dus. Daar profiteerde we al de hele vakantie van. Zo is er meer tijd om een stad of dorp te verkennen.

Ons laatste verblijf was echter niet zo romantisch, pittoresk of schattig. We hadden gekozen voor een airport hotel puur vanwege de ligging tussen de stad Malaga en de Costa del Sol. Bij de airport rijden dezelfde randstadsrail-achtige treinen. Niet alleen naar Malaga, maar ook naar Torremolinos en Fuengirola.

We besloten hier vandaag nog gebruik van te maken. Dus hebben we nog een middag kunnen vullen en hebben we zowaar weer is aan het strand gedineerd in Torremolinos. Wat we verder aan dit toeristen en AOW-ers plaats opviel, waren de shops en zoals je al mogelijk had geconcludeerd, de blanke oudjes onder andere uit Nederland. Voor de feestvierders en de strandgangers die nu naar Torremolinos willen, er was weinig te doen dus wacht nog maar tot de zomer.

Semana Santa!

Een traditionele dag voor Spanje. De week voor Pasen heet hier Semana Santa. De Spanjaarden zijn dan een hele week vrij om dit te vieren. Dit feest dat ook in andere Spaanstalige landen wordt gevierd staat ook wel bekend als de week van de processies. Hierbij is het de bedoeling dat verschillende kerken met pracht, praal en een optocht het lijden van Christus en Maria uitbeelden.

Een zeer indrukwekkende optocht waarbij, naast de toeristen, ook vele mensen uit Malaga voor op straat staan. Het weer was prachtig en het was druk. Het grappige was dat de stad stoelen had neergezet. Vermoedelijk voor de bewoners uit Malaga. Voor de overige was er plek achter de stoelen.

De optochten kenmerken zich door de punthoeden, ofwel capriote, met iedere passiegroep een eigen kleur. Wit, paars, zwart, rood en groen. Met iedere dag een andere optocht hebben wij deze dag beleefd als zeer indrukwekkend. De foto’s zullen dat ook zeker tonen.

Nog een leuk detail is dat in één van de passiegroepen een bekende acteur ieder jaar meeloopt. Antonio Banderas komt uit Malaga en hebben we zeker gezien. Hij had echter dit keer ook een soort van capriote op. Dus hebben we hem helaas niet bewust gezien. Deze dag hebben we verder gevuld met een sushilunch en hebben we in de avond gerelaxt in het hotel.

Fuengirola

Wellicht bekend bij je moeder of je vader. Maar Fuengirola is ook een plaats aan de Costa waar nu vooral Britten vertier vinden. Het was hier levendig in vergelijking met Torremolinos. De vele Afrikaanse immigranten kleuren hier letterlijk de straten met hun kleedjes en koopwaar.

Ons doel in deze plaats was de plaatselijke dierentuin. Voor de afwisseling zeker een aanrader. Niet al te groot, maar wel veel verschillende dieren en nog grappig ook. Vooral de chimpansees waren hilarisch, zoals ook te zien is op de foto’s. Verder biedt dit Bioparc een vogelshow, een Bengaalse tijger!, verschillende reptielen en vogels. Daarnaast hebben ze ook een voormalig bewoner van Blijdorp, namelijk de gorilla Ernst.

Na ons dagje Fuengirola kwamen we terug in het hotel om ons op te maken voor de terugreis. In de avond vermaakte we ons met een kaartspelletje of een potje Katannen. Zo ook deze avond. Zittend in de kantine zagen we een nieuwe groep mensen binnenlopen. Een grote groep met onder andere ook Nederlanders. We hoorde over vertragingen en annulering dus hebben we voor de zekerheid maar even gevraagd wat er was. De Franse luchtverkeersleiders waren in staking. Dat beloofd nog wat voor morgen!

De reis door Andalusië zag er als volgt uit:

De dag van vertrek, of toch niet?

Volgens planning zouden we vandaag vliegen om 10.30 uur. Gezien de verhalen van gisteren, maakte we ons op voor een vroeg vertrek richting de airport. Zo zouden we mogelijk al in een vroeg stadium kunnen weten waar we aan toe waren. Eenmaal op de airport bleek er niets speciaals op de borden te staan.

Via onze informatiebron op Internet en uit Nederland werden we geïnformeerd dat er toch een 2,5 uur vertraging zou zijn. Balen, maar niet onoverkomelijk. Eenmaal bij de incheckbalie hoorde we dat er maar een uur vertraging zou zijn. Blij dat wij waren, verlieten wij Spanje om de tijd door te brengen achter de douane.

Natuurlijk hield ik de vluchtinformatie in de gaten. Ook die uit Nederland. Met een vertrek tijd van half 12, liepen we wat rond en aten we wat. Nog steeds opgelucht hoorde we via de speakers van vertragingen van andere vluchten. Tot dat we hoorde dat een vlucht naar Amsterdam werd geannuleerd.

Dat was even schikken, maar wat bleek? Er was nog een andere vlucht naar Amsterdam van Vueling. Balen voor die Nederlanders en geluk voor ons. Toch enigszins huiverig, omdat dit wel eens het begin kan zijn van meer annuleringen naar Amsterdam. Maar nee, rond 11.50 uur zaten we in het vliegtuig. Alles was in gereedheid gebracht.

We werden verwelkomt door de gezagvoerder met een aanvullende mededeling. We waren klaar voor vertrek. Echter lag het aan de Franse verkeersleiding of wij toestemming zouden krijgen. Wij waren dus nog steeds niet 100% zeker van vertrek, maar door dat we volledig klaar waren, zou dit in ons voordeel kunnen werken. Een volgeladen vliegtuig met bagage en kerosine blaas je niet zomaar af.

Een slimme zet van Transavia. Ons voorbeeld was een vlucht van Transavia naar Eindhoven. Deze stond ook al enige tijd klaar om te vertrekken. De gezagvoerder lichtte ons in dat als we over een uur nog geen toestemming zouden hebben, zouden we alsnog uitladen. Gelukkig bleek dit niet te hoeven.

Na 1,5 uur in het vliegtuig te hebben gezeten, kwam het verlossende woord. We hadden toestemming om te vertrekken! Na een vlucht van 2,5 uur kwamen we aan in het regenachtige en koude Nederland. Voldaan van een mooie, indrukwekkende en ook gastronomische rondreis.Andalusië, een aanrader en niet ver van ons landje vandaan.